Buczowate to rodzina błonkoskrzydłych, których sposób żerowania jak i cykl rozwojowy bardzo przypomina rodzinę trzpiennikowatych. Najbardziej podobny, jeśli chodzi o sam wygląd, wydaje się być kruszel czarny, trzpiennik uznawany za bardzo groźnego szkodnika technicznego drewna. Znanych buczowatych na całym świecie jest około 120 gatunków, ale zaledwie kilka z nich zamieszkuje tereny naszego kraju. Wśród nich jest nasz bohater – bucz olszynowiec. Nie bez powodu ten przydomek, w końcu najczęściej zasiedlane przez niego drzewo to właśnie olcha.
Bucz olszynowiec zasiedla wilgotne lasy liściaste, rzadziej mieszane, dobrze jeśli sąsiadują one ze zbiornikami wodnymi. Spotykany bywa na przełomie maja i sierpnia, a podczas lotu wydaje charakterystyczny dźwięk – buczenie, skąd zawdzięcza nazwę swojej rodziny.
Buczowate to wydawałoby się mniejsza wersja trzpienników, bo faktycznie są podobne ale znacznie mniejsze. Ich głowa jest kulista i osadzona na niewielkim przewężeniu co odróżnia buczowate od trzpienników, u których głowa osadzona jest bezpośrednio za tułowiem.
Związane są z drewnem drzew liściastych – wspomniana olcha, często też dąb, wiąz, topola, brzoza – także preferencje co do drewna zupełnie inne niż w przypadku trzpienników, które zasiedlają w głównej mierze drzewa iglaste.
Samice zaopatrzone są w dużo krótsze pokładełka przez co jajeczka składane są dosyć płytko, na głębokości do 3 mm. Dla porównania wspomniany wcześniej trzpiennik, kruszel czarny, wywierca kanalik na głębokości około 25 mm, a to wszystko za sprawą obecności najdłuższego pokładełka wśród krajowych trzpiennikowatych. Zarówno samiec jak i samica bucza pozbawieni są kolca na końcu odwłoka. Buczowate to szkodniki drewna, które występując licznie, są w stanie spowodować znaczne szkody gospodarcze.
Znajdź najlepszego specjalistę w twoim regionie, umów się na konsultację i pozbądź się problemu raz na zawsze
Bucz olszynowiec do rozwoju potrzebuje drewna obumierającego lub martwego, rzadko zasiedla drzewa uszkodzone. To drzewa liściaste zwracają jego uwagę, szczególnie te częściowo rozłożone przez grzyby. Osiąga około 2 cm długości, jest niemal cały czarny, z niewielkimi białymi plamkami po bokach odwłoka oraz małymi białymi kreskami na czubku kulistej głowy. To co charakterystyczne to nogi w pięknym czerwonym kolorze.
Tuż po kopulacji samica szuka odpowiedniego materiału lęgowego, a jeśli go znajdzie wywierca otwory swoim niewielkim ale dość mocno zbudowanym pokładełkiem i tam składa jaja. Z jaj wylęgają się larwy, które zaczynają drążyć chodniki w głąb drewna. Po przepoczwarzeniu dorosłe już osobniki wygryzają otwory wylotowe i opuszczają materiał drewniany.
Dorosłe osobniki wszystkich owadów żerujących w drewnie widywane są wiosną i latem.Zdarza się jednak, że siedząc sobie wygodnie w fotelu przy kominku jesienną lub zimową porą nagle usłyszymy dziwne dźwięki – buczenie. Pojawia się w naszym domu taki bucz olszynowiec, a my zadajemy sobie pytanie skąd? Często szkodniki drzew zostają przywleczone do naszego domu wraz z materiałem, np. w postaci drewna opałowego, stąd niespodzianka: „korniki w drewnie kominkowym”.
Tak naprawdę wiele drewnianych elementów wystroju naszego domu może stać się przypadkowym miejscem rozwoju larw: meble, podłoga, boazeria. Dochodzi wtedy do sytuacji, że w środku zimy nagle znikąd pojawia się taki niespodziewany gość – bucz olszynowiec.